شب تاریک و « بیم موج » و گردابی چنین هائل
کجا دانند حال ما « سبکباران ساحل ها »
((حافظ ))
***
در آن شب تاریک وآن گرداب هول انگیز،
حافظ را
تشویش توفان بود و « بیم موج » دریا بود !
ما، اینک از اعماق آن گرداب،
از ژرفای آن غرقاب،
چنگال توفان بر گلو،
هر دم نهنگی روبرو،
هر لحظه در چاهی فرو،
تن پاره پاره، نیمه جان، در موج ها آویخته،
در چنبر این هشت پایان دغل، خون از سراپا ریخته،
***
صد کوه موج از سر گذشته، سخت سر کشته،
با ماتم این کشتی بی ناخدای بخت برگشته،
هر چند، امید رهائی مرده در دل ها؛
سر می دهیم این آخرین فریاد درد آلود را :
- (( ... آه، ای سبکباران ساحل ها ... ! ))
*****
سلام پرنس گرامی کاش آدما قبل از محکوم کردن دیگران حداقل حرف طرف رو گوش میکردن .... فهمیدن حر فاش پیشکش .... تا نظر افراد نسبت به عشق چی باشه ... کاش عشق من هم زمینی بود .... اونوقت نیازی به نوشتن نبود .... حرف زیاده اما فرصت کم ....
اما می دونی اونی کسی که میره زیر بارون فقط بارون دوست داره فقط چند لحظه تذت میبره اما کسی که چترشو زیر بارون باز میکنه شاید عاشقه بارون باشه
و مدت بیشتری با صدای بارون روی چترش قدم میزنه تا ........ خسته ام از این همه .........
همیشه شاد باشی گل همیشه بهار